Onze laatste dag Zwitserland

Vandaag was de opening van de Olympische Spelen van Parijs 2024, en tevens ook onze laatste volledige dag in Zwitserland. Om deze bijzondere dag goed in te luiden, begonnen we met een bezoek aan het tennissportcentrum van Villars-sur-Ollon. Daar hadden we een padelbaan voor ons alleen gereserveerd. We speelden een uur lang met het gezin en genoten van de spelletjes. Sofie deed het rustig aan, en het was superleuk! Het enige minpuntje was dat we vergeten waren de parkeerschijf te zetten. Helaas hadden de Zwitserse parkeerwachters dit opgemerkt, dus nu moeten we afwachten wat de boete zal zijn. Volgens internet zou het nog mee moeten vallen (vanaf 40 CHF – we zien wel).

Na het tennissen besloten we nog een laatste mooie wandeling te maken naar Gryon. We daalden eerst af naar Villars-sur-Ollon, passeerden het bekende Bristol Hotel, dat volgens mij volledig gerenoveerd is, en zakten verder af naar La Barboleuse. Het is een prachtige wandeling met schitterende uitzichten over de Rhônevallei en de typische Zwitserse chalets. De vastgoedprijzen zijn er echter exuberant – helaas niet voor onze portemonnee. Opvallend was hoe weinig buitenlandse auto's we tegenkwamen; af en toe een Belg en een Nederlander, maar verder zagen we echt opvallend weinig.

Na ongeveer twee uur wandelen vanuit de chalet kwamen we aan in La Barboleuse, waar we het speelpark van Gryon tegenkwamen. Omdat minigolf inbegrepen zat bij onze welkomstkaart, konden we deze kans niet laten liggen. We speelden de 18 holes met als eindwinnaar Sofie 😊. Daarna volgden Cedric en Matice, en ik sloot de rij.

Na het golfavontuur besloten we verder te lopen naar Gryon, zo'n 30 minuten lagerop. Het was snikheet, maar we bereikten het station van Gryon – jammer genoeg net te laat voor het treintje, dat een minuut eerder was vertrokken. Dus moesten we te voet weer naar boven 😊. Dit was echt een krachttoer. In anderhalf uur stonden we terug in Villars-sur-Ollon. Ik ging snel iets halen voor het laatste avondmaal, terwijl mijn reisgezellen alvast verder klauterden naar de chalet.

Rond 19.00 uur was iedereen thuis – moe maar voldaan, en ook een beetje verbrand. Thuis genoten we nog van een aperitiefje, een pizza en een spaghetti.

Ik denk dat we mogen terugkijken op een zeer geslaagd weekje in Zwitserland. Het was een uitdaging, maar ik denk dat ik erin geslaagd ben om ongeveer zeven vakanties samen te vatten in deze zeven dagen. Deze regio heeft ontzettend veel te bieden qua natuur en cultuur, en het mooie weer was natuurlijk een groot pluspunt.

Morgen rijden we naar een voor ons nieuwe regio om te ontdekken – een groene wereld met vulkanen, beter bekend als het Centraal Massief. De condities is alvast aangescherpt - Alain en Wendy zijn gewaarschuwd -  Auvergne, here we come 😊!